Interview met Jolien Schalk, Middin
Een proactieve benadering
Niet de eerste, maar de tweede coronagolf trof zorgorganisatie Middin plotseling en keihard. Hoewel de protocollen klaarlagen, hadden de snelheid en intensiteit van de uitbraak grote impact op de 150 zorgmedewerkers van de VVT-afdeling. De organisatie besloot niet af te wachten wie er zou buigen onder de druk, maar vroeg een intern ondersteuningsteam van gedragsdeskundigen en maatschappelijk werkers om proactief alle medewerkers te bellen en persoonlijk te vragen wat de situatie met hen deed. Het was bedoeld als een manier om hulp te kunnen vragen, maar vaak deed ‘het praatje’ al veel goed.
Gedragsdeskundige Jolien Schalk maakt deel uit van het ondersteuningsteam. Zij sprak met de medewerkers uit de verzorging en de facilitaire dienst van Verpleeghuis Rubroek*. “In eerste instantie wisten we niet hoe het hen verging. Dat was niet zo vreemd want door de uitbraak waren afdelingen afgesloten om verdere besmettingen zoveel mogelijk te voorkomen. Het was dus fijn om te horen hoe onze collega-medewerkers ervoor stonden. De gesprekken waren heel divers. Soms ging het over de angst om zelf ziek te worden of al te zijn, soms over gevoelens van machteloosheid, maar ook over praktische zaken op de werkvloer, of privéproblemen die door de druk van corona extra aan het licht kwamen. Bijna iedereen bleek de leuke dingen van het werk erg te missen, zoals koffiedrinken met de bewoners in de huiskamer, of gezellig een spelletje doen.”
Balans
Ook de manier waarop mensen omgaan met een crisis verschilt per persoon, vertelt Jolien. “We hoorden dat ook terug in de gesprekken. De een blijft nuchter en zegt ‘je kunt niet meer doen dan je kan’, de ander neemt het mee naar huis en kan het niet loslaten. Veel gehoord bij zieke medewerkers is dat zij zich machteloos voelden, omdat hun collega’s en bewoners hen zo hard nodig hebben en zij niet konden helpen. De motivatie om voor anderen te zorgen staat bij iedereen op de eerste plaats.” Om jezelf weer in balans te krijgen, is steun uit de omgeving belangrijk. Jolien: “Daarom informeerden we of medewerkers hun verhaal kwijt konden bij familie of vrienden. Sommige collega’s vonden juist steun bij elkaar door na de dienst even te bellen of elkaar op te zoeken. Omdat wandelen, fietsen en sporten, maar ook een film kijken of een goed boek lezen altijd helpt, hebben we aangemoedigd om zoveel mogelijk ontspanning te zoeken. Ook brachten we het bestaande opvangteam van gedragsdeskundigen nog eens onder de aandacht. Dat is er ook buiten coronatijden om medewerkers op te vangen na een schokkende werkervaring.”
“De motivatie om voor anderen te zorgen staat bij zorgmedewerkers op de eerste plaats”
“Alle medewerkers werden gebeld voor een persoonlijk ‘praatje’”
Een praatje
Het telefoontje van Jolien of een van haar collega’s werd enorm gewaardeerd. ”Wat lief dat jullie bellen, hoorden we heel vaak. De meesten hadden aan een praatje genoeg, maar bij sommigen maakten we elke 3 weken een vervolgafspraak. Ook was er een speciaal e-mailadres aangemaakt, waar mensen konden aangeven dat ze extra hulp nodig hadden.” Niet alleen de medewerkers waren blij met de gesprekken. Jolien vertelt dat ook de leden van het tijdelijke ondersteuningsteam het als heel prettig ervaarden: “Hoewel sommige behandelaren geholpen hebben op de werkvloer, waren wij ook regelmatig veilig thuis aan het werk en wilden van daaruit zoveel mogelijk ons steentje bijdragen in de crisissituatie. Het is mooi om dat we er op deze manier voor onze collega’s konden zijn.”
Beknopt Middin
* Per 01-01-2021 is Verpleeghuis Rubroek overgenomen door organisatie Laurens
