Het motto van Els en Geldra?
Leren in de zorg, dat doe je hand in hand!
Geldra Bardak en Els Diephout zíjn volop bezig met Praktijkgestuurd Opleiden (pgo). Op Laurens’ locatie Intermezzo vult het enthousiasme de kamer.
De locatienaam verraadt dat het hier om kortdurende zorg gaat. De ervaring van patiënten en lerenden is echter van langere duur. ‘De pilots met het Albeda Zorgcollege laten zien dat aandacht een duurzaam effect heeft’.
Els Diephout:
‘Als de CAO inderdaad zo werkt dat je na 45 dienstjaren mag stoppen, dan zit het er voor mij bijna op’. Els kijkt terug op jarenlange ervaring als locatiemanager. Toen ze vroeger haar diploma verpleegkunde behaalde wist ze meteen al: deze heb ik, maar verpleegkundige wórd ik. De echte vorming begon toen ze na de avonddienst terugkwam op de werkvloer. Ze hing haar jas in de garderobe en dacht toen ze patiënten in bed zag liggen: ‘Zij konden vannacht niet naar huis’. Op een ander moment viel een fotolijstje van een nachtkastje af.
Dat raakte haar. ‘Dit was het enige eigene dat deze patiënt hier had’. Haar ogen en hart bleven zo open en nu brengt ze dit over op de nieuwe aanwas.
Geldra Bardak:
‘Als verpleegkundige keek ik al met een organisatorische blik. Juist vanuit de relatie met de klant zag ik hoe we als Laurens onderscheid konden maken’. Eenmaal zelf teamleider, was ze een dagje meewerkend voorvrouw vanwege onderbezetting. Ze trok haar witte jas aan en voerde een gesprek met patiënt. Per ongeluk viel er een glas karnemelk over haar schoen. Toen ze weken later -zonder die witte jas- als teamleider langs deze persoon liep, hoorde ze: ‘Is die vlek er nog uitgegaan’? Toen wist Geldra: hier doe ik het voor. Elkaar zien. Geldra twijfelt er niet aan dat wie voor de zorg kiest, ook deze motivatie heeft. Maar ze geeft duidelijk aan: 'Het is vooral fantastisch als je weet wie je zelf bent.'
Dynamiek leer je live
De stages bieden deze gelegenheid goed, want op deze locatie is het één op één ingericht. De lijnen met het onderwijsprogramma zijn kort en helder. Tijdens het praktijkoverleg bespreken docenten van het Albeda wat op school aan de orde is en hoe dit op de werkvloer kan doorleven. Het Laurens, waar Intermezzo onderdeel van uitmaakt, werkt op deze manier al lange tijd met het Albeda Zorgcollege samen. De lerenden gaan dus niet naar het opleidingsgebouw, maar scholen binnenshuis. Hier leert de leerling welke klanten er zoal zijn. Op welke collega’s je kunt rekenen. En wie zij zelf zijn als collega. 'Die dynamiek kun je onmogelijk uit een boek of klas alleen halen.'
Bewust team
Eén van de voorbeelden van praktijkgericht opleiden is dat het vertrek van een patiënt normaliter gezien werd als een afronding, want fysiek kan hij of zij weer verder. Maar in de praktijk leer je dat zo iemand bijvoorbeeld bang is om het alleen te moeten doen. Hoe je daarmee omgaat leer je door te zien hoe een collega het doet en door het er in de groep over te hebben. Eigen ideeën mogen inbrengen om met zulke situaties om te gaan werkt ook goed. Het zittende personeel kan vaak wat opsteken van zo’n frisse, nieuwe blik. We willen, ongeacht of je nieuw, zittend, jong of oud bent, een heel bewust team zijn.
Als het goed is merken onze klanten dat te allen tijde.
Wat zie ik?
Klinische zorg en persoonlijke aandacht. Het één kan niet zonder het ander bestaan. Iedereen die weleens zorg nodig heeft gehad zal dat beamen. Alleen hoe je dit organiseert als je onderbezet bent? Of worstelt met de afstand tussen arts en verpleegkundige? Of moet anticiperen op klanttypen die je niet zag aankomen? Dat is in de praktijk best lastig. Elke individuele verpleegkundige zou zijn/haar energie bewust moeten indelen in handelingen (pols- en bloeddrukmetingen, rapportages opstellen) en de vraag ‘wat zie ik’?. Blijven observeren, dat is zó belangrijk.
Gewone taal
En helder communiceren is belangrijk. Met alle betrokkenen die om de patiënt heen staan. ‘We willen vertrouwensbanden met klanten en naasten. Wat dan helpt is als we uit één mond spreken over waar we zijn in de behandeling, wat iemand kan verwachten. Dat we spreken in ‘we’ en dat jargon geen obstakel vormt. Als een arts zegt: 'actief beleid maar niet insturen’ dan moet een lerende zo sterk zijn om te zeggen ‘leg me dat even in gewone taal uit, dan kan ik dat naar de klant ook doen’.
Immers, deze toekomstig verpleegkundige moet aansluiten op de klant. De hele dag door.
Ik bén de organisatie
'Om van elkaar te blijven leren, houden we elkaar scherp op thema’s. We kijken met de bril van kwaliteit naar de thema’s. Daarnaast werken we met 8 aandachtsgebieden waarvan elke verpleegkundige er maximaal 2 heeft. Aan zo’n structuur zie je dat je serieus deel uitmaakt van het succeslevel van je organisatie.'